Utrecht

door Paulus Jansen, fractievoorzitter SP gemeenteraad Utrecht en inwoner Lunetten.

Lunetten heeft een wijkgezondheidscentrum dat 25 jaar geleden is opgericht op initiatief van een aantal inwoners van de wijk, met als doel het bieden van brede gezondheidszorgvoorzieningen onder één dak. Het gebouw aan de Oeral is eigendom van een (non-profit) stichting, die ruimten onderverhuurt aan huisartsen, tandartsen, apotheker en de vele andere paramedische beroepsbeoefenaars die er een onderdak gevonden hebben. Het gezondheidscentrum is een unieke voorziening op loopafstand, waar inwoners van vrijwel alle andere Utrechtse wijken alleen maar over kunnen dromen.

Toch dreigt hierin verandering te komen. Door een intern conflict heeft de directeur van de stichting de huur opgezegd aan de twee tandartsen in het centrum. De tandartsen zijn nu op zoek naar andere praktijkruimte in de wijk, maar de kans bestaat dat ze vertrekken, als ze voor 1 januari geen passende praktijkruimte gevonden hebben. Onduidelijk is of de vrijkomende ruimten in het gezondheidscentrum opnieuw verhuurd worden aan (andere) tandartsen, of dat ze gebruikt gaan worden voor andere activiteiten van het gezondheidscentrum.

Wat mij bij deze gang van zaken tegen de borst stuit is het volledig voorbij gaan aan de belangen van de inwoners van Lunetten en Hoograven, die nota bene het initiatief genomen hebben tot de oprichting van het centrum. Bezorgde patiënten en de bewoners¬organisatie Lunetten worden afgewimpeld als ze willen weten wat er aan de hand is. Als er bij het stichtingsbestuur gedacht wordt over een andere opzet, zou het voor de hand liggen om eerst eens te praten met de patiënten en de bewonersorganisatie alvorens onomkeerbare besluiten te nemen.

Op de internetsite van het gezondheidscentrum staat onder ?algemene informatie? onder meer de volgende passage: ?Het gezondheidscentrum is een wijkvoorziening. Daarom zitten er enkele wijkbewoners in het stichtingsbestuur.? Voor zover ik kan nagaan is dat niet in overeenstemming met de huidige werkelijkheid. Van de vier genoemde bestuursleden is er één inmiddels opgestapt wegens verhuizing naar het buitenland. De overige bestuursleden wonen niet in de wijk en hebben er ook geen bijzondere binding mee. Bovendien is de term bestuurslid feitelijk achterhaald, omdat de bestuursstructuur recent gewijzigd schijnt te zijn, waarbij de directeur nu ?als enige- de positie directeur-bestuurder vervult en de voormalige bestuursleden een raad van toezicht vormen. Ook over deze statutenwijziging, die de macht verregaand bij één persoon concentreert, is geen overleg met belanghebbenden in de wijk gevoerd.

Ik constateer dan ook dat de idealen van het gezondheidscentrum aan erosie onderhevig zijn en dat de maatschappelijke verankering in de wijk inmiddels ver te zoeken is. Dat lijkt mij een slechte zaak. Het zou verstandig zijn als het bestuur van het gezondheids¬zorg duidelijk maakt wat haar plannen zijn met het gezondheidscentrum en daarover in discussie gaat met de wijk. Pas daarna zou een besluit moeten worden genomen over wie er wel en niet past binnen het centrum. In ieder geval moet voorkomen worden dat door mistige conflicten twee van de drie tandartsen uit de wijk vertrekken. Waarom wordt er geen bemiddelaar aangesteld om een oplossing voor het conflict te zoeken in plaats van de zaak te laten uitvechten door dure advocaten? Daar worden de inwoners van Lunetten de dupe van. Wat mij betreft laten die inwoners snel luid en duidelijk horen wat ze van de gang zaken vinden.