Utrecht

Hieronder volgt de inbreng die de SP had willen geven ware het niet dat een meerderheid van GroenLinks, CDA, CU en PvdA een debat hierover onmogelijk heeft gemaakt. Zie GroenLinks, PvdA, CDA en CU maken oppositie monddood

Voorzitter,

Vorige week op verkiezingsdag is er flinke onrust ontstaan door een persbericht van het college over de toekomst van de bomen in onze stad. Of liever het kappen van bomen.
Een persbericht met een Orwelliaanse NewSpeak-titel: "kapverbod ingevoerd voor waardevolle bomen."

De afgelopen jaren is er veel commotie geweest over het kappen van bomen. Veel Utrechters komen in actie en ook in de gemeenteraad is er veel om te doen geweest: mondelinge vragen, schriftelijke vragen, moties die al dan niet worden nageleefd. Eén sleutelwoord overheerst bij het bomenbeleid van de gemeente Utrecht en dat is het woord "wantrouwen". Je kunt er over discussieren of dit wantrouwen terecht is, maar je kunt het bestaan niet ontkennen. Het vertrouwen in de gemeente is vorige week door het persbericht van de gemeente op een absoluut dieptepunt beland.

De kern van het verdiepte wantrouwen ligt in de schijnbare wederzijdse afhankelijkheid tussen het opstellen van een lijst van waardevolle bomen en het afschaffen van de verplichte velvergunning. Naar de mening van D66 en de SP is deze afhankelijkheid volstrekt onnodig en ongewenst.

Het opstellen van een lijst van waardevolle bomen of op een andere wijze definiëren van de weigeringsgronden voor het verlenen van een velvergunning zoals in artikel 88 van onze Algemene Plaatselijke Verordening beschreven staat is hard nodig, vooral omdat het college van B&W zeer zelden gebruik maakt van deze bevoegdheid. Maar eindelijk eens invulling te geven aan deze bevoegdheid waaraan ook de gemeente zich verbindt is niet afhankelijk van het afschaffen van de velvergunning in het geheel. Daarom is deze schijnbare afhankelijkheid onnodig.

Deze afhankelijk is onwenselijk omdat er geen fatsoenlijke discussie te voeren is over de invulling van het begrip waardevolle boom als vanaf het allereerste begin de afschaffing van de velvergunning als een zwaard van Damocles boven de discussie hangt. Juist door het voeren van een discussie over de invulling van artikel 88 van de APV kan eindelijk eens een begin worden gemaakt met het winnen van vertrouwen onder de Utrechtse bevolking, maar alleen als deze discussie volstrekt gescheiden wordt gevoerd van de discussie over de noodzaak van het wijzigen van de APV.

"Vertrouwen komt te voet en gaat te paard", zo luidt het gezegde. D66 en de SP roepen het college op om van het paard af te komen en te voet een andere weg in te slaan. Vaak wordt er gepraat over de kloof tussen de politiek en de bevolking. Dit college staat nu voor een heel duidelijke keuze. Of ze kiest ervoor om te laten zien dat praten alleen niet genoeg is maar dat er daden nodig zijn om deze kloof te dichten, of ze kiest ervoor om door te gaan op de ingeslagen weg van regeren met de rug naar de bevolking toe.

Tot slot moet me nog iets van het hart. Dit college is altijd erg waakzaam om in het kader van de dualisering haar bevoegdheden en verantwoordelijkheden te scheiden van die van onze raad. In het persbericht wekt ze echter de indruk dat zij een besluit kan nemen om het velverbod en de velvergunning af te schaffen. Er zou alleen een aanpassing van de APV noodzakelijk zijn. Voor deze "aanpassing" is er echter één ding nodig en dat is een besluit, niet een besluit van het College, maar een besluit van deze raad. Er is maar één gremium in deze gemeente dat kan besluiten tot het wijzigen van de APV en dus ook tot de afschaffing van het velverbod en dat zijn wij, de gemeenteraad. Het lijkt me nuttig dat wij als gemeenteraad ook eens onze piketpaaltje slaan op het gebied van bevoegdheden en verantwoordelijkheden.