Utrecht

Een van de meest schadelijke verschijnselen in de gemeentepolitiek is de vage sorry. Vage sorry's geven mensen vaak het gevoel dat ze beduveld worden. En dat is precies wat we niet moeten hebben in de gemeentepolitiek.

Wat is een vage sorry? Heel wat mensen zullen zich hebben afgevraagd wat burgemeester Wolfsen precies bedoelde toen hij afgelopen donderdag het volgende zei: "Als ik de schijn hebt gewekt afbreuk te willen doen aan deze democratische kernwaarden, dan spijt me dat zeer". De meeste journalisten hebben het opgevat als 'sorry' omdat hij de publicatie van een artikel in Ons Utrecht over zijn woonvergoeding heeft tegengehouden. Dat klopt gezien zijn andere uitlatingen ook wel. Maar je kunt het ook anders lezen. Wolfsen zegt hier namelijk niet dat het hem spijt dat hij afbreuk heeft gedaan aan de persvrijheid, maar alleen dat hij het jammer vindt dat de schijn gewekt is. De burgemeester suggereert daarmee dat hij eigenlijk slachtoffer is van een misverstand. Dat is onzin, want hij heeft toch echt zelf gemaild, gebeld en gescholden om het artikel maar uit Ons Utrecht te krijgen.

Verhullend
De manier waarop Wolfsen zijn excuses aanbood, is typerend voor de vage en verhullende taal van het stadsbestuur. Het gaat niet alleen om excuses. De antwoorden van wethouder Bosch op lastige vragen bijvoorbeeld zijn voer voor taalanalisten en leiden dan ook vaak tot discussies over wat hij eigenlijk bedoeld heeft. En voormalig wethouder Van Eijk (GroenLinks) had de gewoonte om zo min mogelijk te beloven, ook wanneer dat makkelijk kon. Op een simpele vraag of een bepaald stuk er voor een bepaalde datum zou zijn, antwoordde hij steevast dat hij zijn best zou doen, maar hij beloofde nooit dat het er op tijd kwam. Je kon hem daarom nooit verwijten dat het stuk toch niet kwam; hij hoefde immers alleen zijn best te doen. Je kon moeilijk zeggen dat die aardige man zijn best niet deed.

Niet iedereen is vaag. Zo is wethouder den Besten (PvdA) meestal prima te begrijpen. De vaagheid lijkt vooral toe te slaan wanneer het spannend wordt. En spannend is het altijd wanneer bestuurders sorry moeten zeggen omdat ze iets fout hebben gedaan. Op de gemeenteraadsvergadering van 22 januari jl. ging het over de knullige fouten van de gemeente bij het aanwijzen van de architecten voor de nieuwe bibliotheek. Wethouder Janssen (CDA) kon 'het spijt me' niet over zijn lippen krijgen. Het werd hem uiteindelijk voorgezegd, waarop hij reageerde met: "Volgens mij verwoordt de heer Schipper (SP) wat ik bedoeld heb". De sorry kwam er dus toch alleen maar op een indirecte manier uit. Het leek wel therapie.

Veel Utrechters hebben al jaren weinig vertrouwen in het gemeentebestuur. Dat komt zeker niet alleen door het taalgebruik. Maar het zou wel helpen als de vage taal verdwijnt. Vooral de vage sorry. De meeste mensen zullen niet direct door hebben wat er bij een vage sorry precies gezegd wordt. Maar het gevoel ergens beduveld te worden blijft wel hangen. Dat vermindert niet alleen de geloofwaardigheid van een burgemeester of enkele wethouders, maar ook van de hele politiek. En dat is precies wat we niet moeten hebben.

Deze column van Chris Baerveldt verscheen eerder op www.lunetten.nl