Utrecht

Deze week vond in de gemeenteraad van Utrecht het debat plaats over het coalitieakkoord “Utrecht Maken We Samen”. Namens de SP voerde raadslid Nicole van  Gemert het woord. Het was een levendig debat waarin de oppositiepartijen werden uitgenodigd met de SP en haar coalitiepartners VVD, D66 en Groenlinks de komende vier jaren het debat aan te gaan. De SP benadrukte blij te zijn met de afspraken die zijn gemaakt, maar open te staan voor voorstellen die leiden tot een nog socialer Utrecht. Na het debat werd Paulus Jansen geïnstalleerd als wethouder wonen, ruimtelijke ordening en dierenwelzijn.

Lees hieronder de tekst die Nicole van Gemert uitsprak tijdens het debat:

Voor ons ligt een akkoord dat een mix is van links, midden en rechts. Van bezuinigingen en ook van extra investeringen. Een akkoord dat in evenwicht is en waar voor elk wel wat wils in zit. Maar er zit ook heel veel niet in. ‘ ‘Vooruitschuiven’ noemen partijen dat soms, geen keuzes durven te maken. Maar je hoort ook andere geluiden. ‘Verfrissend’, ‘nieuw elan’ en open voor een nieuwe cultuur.

Laat de SP als antwoord daarop zeggen dat we hier met een vrij unieke combinatie van partijen staan. D66, als grootste partij, wilde een breed draagvlak en je kunt wel stellen dat dat gelukt is. Maar dat brede draagvlak willen we verder trekken dan deze vier partijen die nou op dit door de PvdA zo verafschuwde pluche zitten. Wij willen sámen Utrecht  maken. Dat is niet enkel samen met de mensen in de stad, maar ook samen met de oppositie. Ik stel dan ook voor om de enigszins zure reacties dat er op bepaalde terreinen geen keuzes gemaakt worden om te zetten naar hoopvolle geluiden dat er de komende vier jaar voor elke partij nog van alles mogelijk is in deze Raad. Wat niet keihard vast is gelegd staat open voor debat en argumenten.

Dus geef ons de kans te laten zien dat we weliswaar hebben besloten niet enkel in te zetten op nieuw beleid, maar juist succesvol beleid door te zetten en iedereen de kans te geven daarover mee te praten.

Natuurlijk heeft de SP ook ingeleverd. Het liefst hadden we ons complete belastingstelsel omgegooid en zes wethouders geleverd. Maar het resultaat dat vandaag voorligt is duidelijk meer dan we in de oppositie hadden kunnen bereiken en de invloed van de SP is overduidelijk aanwezig. Kernthema’s in onze campagne en in ons programma waren wonen, sociale zaken en zorg. Op alle drie deze terreinen hebben we stappen gezet. Het budget, ofwel de bezuinigingen, in de zorg worden niet leidend. We gaan al onze reserves bij elkaar gooien en gooien er extra budget bovenop zodat iedereen de zorg krijgt die hij of zij nodig heeft. We gaan de corporaties aanpakken. Inzetten op renovatie, energiebesparing en voldoende woningen en we proberen daarbij de verhuurdersheffing zoveel mogelijk op te vangen. Er komt geen verplichte tegenprestatie en we gaan mensen structureel aan het werk helpen. Niet enkel reintegratietrajecten en banen voor zolang de subsidie duurt, maar structureel.

De tijdelijke huurcontracten zijn van de baan, op de uitvoering van het armoedebeleid wordt niet bezuinigd, uitgeprocedeerde asielzoekers worden opgevangen, de draagvlakmeting voor betaald parkeren wordt weer ingevoerd. We gaan het verkeer proberen terug te dringen in de stad en we investeren fors in duurzame energie en een duurzame economie.

En het mooie van deze resultaten is dat deze in de onderhandelingen eigenlijk amper discussie opleverden. Een goede zorg en sociale zekerheid is geen kwestie van links of rechts, al de mensen die deel uitmaken van deze coalitie hebben datzelfde belang.

Deze plannen gaan uiteraard ten koste van andere plannen. We snijden in de subsidies. We gaan kijken hoe we een einde kunnen maken aan sportverenigingen die een ambtenaar aan het werk zetten voor 1000 euro subsidie. Grote instellingen waarbij de structurele subsidie verzekerd is worden aan het werk en aan het denken gezet om innovatiever en vooral efficiënter te opereren. Daar valt best wat te halen.

Wij hebben ons de afgelopen jaren flink verzet tegen de participatiemaatschappij. Vandaag werd het coalitieakkoord van Rotterdam bekend en onder leiding van Leefbaar Rotterdam wordt de verplichte tegenprestatie ingevoerd en ingezet op de kansrijken. Er wordt een keihard regime gevoerd. Hier in Utrecht gaan we ook aan de slag met de participatiemaatschappij. Maar we constateren daarbij dat participatie staat of valt bij toegankelijkheid en nabijheid van voorzieningen, de beschikbaarheid van geschikte huisvesting en een goede inrichting van de openbare ruimten met aandacht voor veiligheid. Dan komt die participatie vanzelf en vooral vrijwillig. Dat is wat mij betreft het “elan” van deze coalitie. Dat is een akkoord en werkwijze die bij ons open en tolerant Utrecht past.

Tenslotte,

Ik las op het blog “de Ruimtemaker” een column over het akkoord. Daar werd gesproken over de koekoeksklokparticipatie: een overheid die van tijd tot tijd een dialoog organiseert en het deurtje dan weer langdurig sluit. Vervolgens kan diezelfde overheid als ze weer naar buiten komt niet duidelijk maken wat er nu inhoudelijk is verandert  door die dialoog. De columnschrijver hoopte niet dat weover 4 jaar moeten zeggen: ‘gelukkig hebben we de foto’s nog”. En daar ben ik het van harte mee eens.